popadam w paranoję, czuję że jak nad tym nie zapanuję to w najbliższym czasie dobrowolnie oddam się w ręce psychiatry.
muszę wreszcie zapanować nad całym tym gównem, nie chcę skończyć w pokoju bez klamek. nie tak to sobie wszystko wyobrażałam..to już pora żeby zakończyć to bezsensowne użalanie się nad sobą i ruszyć z miejsca, przecież nie mogę codziennie zadawać sobie pytania: do czego to wszystko zmierza?
w końcu po coś chyba TU żyję i przypisany mi jest jakiś cel!

moje małe postanowienie ( jedno z wielu) to: >>UWAGA<< zacząć się wreszcie ważyć i spisywać co pochłaniam, (nie wiem może dzięki temu będzie mi szło lepiej ze wstydu przed publikowaniem niestworzonych ton żarcia, którym się napycham)

muszę ważyć 45kg CHCĘ WAŻYĆ 45KG i koniec!!

życzę wam wytrwałości na następny rok i jeszeee dłuuużej <3

In the garden
I shall die,
in the rose-tree
they will kill me,
Mother I went
to gather roses,
looking for death
within the garden.
Mother I went
cutting roses,
looking for death
within the rose-tree.
In the garden
I shall die.
In the rose-tree
they’ll kill me.

cieszę się, że święta już mijają, teraz tylko przeżyć sylwester, na który idę po to żeby zadowolić innych, na pewno nie siebie.

apetytu nie mam, ale i tak chodzę po domu w poszukiwaniu za żarciem. w wigilię nie przesadziłam, wczoraj było lepiej niż w wigilię, a dziś tak jak w każdy normalny dzień. od jutra przerzucam się na jogurty, owoce, warzywa i płatki owsiane (myślałam też o jajkach) i tak aż do 45kg.

mój nastrój jak zwykle grobowy, nie zmienia się ani trochę. ale wiem że jeszcze nadejdzie MÓJ czas.

jestem z wami <3

every face wears a mask

 nieustannie czekam na noc, którą uda mi się w całości przespać bez błądzenia w ciemnościach po mieszkaniu na zdrętwiałych nogach
  czuję że puchnę, nie wiem, nie napycham się, a ciągle czuję się tylko WIĘKSZA!

czasami tęsknie za tym moim życiem z PRZED diety, ale już nawet nie pamiętam kiedy to było...wiem jedynie że codzienność nie składała się w 50% z myślenia o jedzeniu i drugich 50% świadomości: "o Boszsz...jestem taaaka tłuuuusta!"

dziękuję wszystkim tym, którzy mnie tak KRYTYKOWALI i pomogli mi stać się tym kim teraz jestem- chodzącym cieniem życia

jestem z wami moje internetowe siostry!

śmierci towarzyszy gorąco, hałas i niewiarygodny ból. spadasz w rozgrzanym do czerwoności tunelu i rozpadasz się na kawałki, coś cię parzy, pali i rozdziera, a gdyby krzyk był emocją, to właśnie taką.

nie wchodzę na wagę, boję się tych liczb które mogę tam zobaczyć, lepiej się żyje w niepewności...

co się ostatnio ze mną dzieje...?? najchętniej zaszywam się w domu, bez kontaktu z innymi, tak bardzo bym chciała żeby te CIEMNE dni minęły

z jednej strony wyobrażam sobie siebie w tych sytuacjach międzyludzkich, z drugiej brzydzę się tym....i jeszcze ten brud, jest WSZĘDZIE! (może powinnam zamieszkać w wannie??), nienadążam się przebierać, zmieniać pościeli, odkurzać, szorować tego obleśnego cielska!

Zmrok jesienny ma ciszę solenną kościoła;
Tuż pod księżycem Wenus, we mgle kadzidlanej,
Błyska, jak przed monstrancją płomyk nieśmiertelny;
Coś wielkiego, słodkiego coś kona dokoła.

Drzewa, podobne mnichom u zwłok czuwającym,
Mrąc same, rzężą psalmy ledwie dosłyszalne;
Chude ich pnie się wznoszą jak ręce błagalne,
Liście bez szmeru lecą, jak łzy, deszczem drżącym.

Podczas gdy z widnokręgu, szerząc swe zasłony,
Noc wstaje i otula bezgranicze śpiące,
Niby całun trumienny, gwiazdami łzawiony,

Tam, w dali, niebo, tracąc duszę swoją, słońce,
Jak trup świetlny, powoli zlewa się, rozkłada...
– I już nad barwnym ciałem krążą kruków stada.

Ten otaczający chaos mnie wykańcza, mam w głowie gonitwę myśli....nie chcę świąt, chcę się teleportować. nie wiem nie wiem, Boże, niech stanie się coś co mnie wreszcie zaskoczy, bo codzienności dłużej nie przetrwam.

+jestem na drugim dniu 3dniówki, wtorek ważenie GRUBASIE, aj, aż się boję...

you are alive, but you are not really living

"...i tak już diabli, diabli, Chodzę i Chodzę i Chodzę, już Chodzę, Chodzę, i Chodzę i Chodzę.. A to już tak Chodzę! Z trwogą spoglądano, bo chyba nikt nigdy(...)tak nie Chodził(...)a już Chodzę, Chodzę i już nie tylko Chodzę, a tak Chodzę, że aż Chód jak diabli, że wszystko chyba porozbijam...O, Jezus, Maria!"
mój ukochany Pan W.G. najwybitniejszy

dlaczego sami się niszczymy?